Automatyka
-
Falownik Omron usterki
Miarą dobroci materiału izolacyjnego obok wytrzymałości elektrycznej jest tzw. stratność dielektryczna, która występuje w postaci przepływu prądu elektrycznego przez dielektryk izolujący przewody wiodące prąd zmienny. Układ dwóch przewodów (np. linii elektrycznej napowietrznej lub kablowej) oddzielonych dielektrykiem (powietrzem lub izolacją żył kabla) możemy przedstawić schematycznie w postaci układu złożonego z równoległego połączenia kondensatora i oporności czynnej . Kondensator przedstawia oporność bierną dielektryku, a oporność służy do zobrazowania strat cieplnych, jakie występują w dielektryku. Straty te są wywołane zmianami polaryzacji cząsteczek dielektryku, tj. zmianami ustawiania się cząsteczek dielektryku pod wpływem zmiennego pola elektrycznego, podobnie jak to zachodzi z elementarnymi magnesami przy magnesowaniu ciał ferromagnetycznych.
Data dodania: 06 02 2015 szczegóły wpisu -
Falowniki LG iC5
Jeżeli pole elektryczne w powietrzu jest wybitnie nierównomierne ze stosunkowo wielkimi natężeniami w pobliżu elektrod i małymi w pozostałej części pola, to przy łagodnym podnoszeniu napięcia dochodzimy najpierw do wyładowań samoistnych, ale niezupełnych i tylko części o największym natężeniu. Przy napięciu zaczynają się na powierzchni elektrody wyładowania w postaci świecącej niebieskawo warstewki, która pokrywa ostre zakończenia obu lub jednej z elektrod. Towarzyszy im zwykle charakterystyczny syk. Reszta przestrzeni międzyelektrodowej pozostaje ciemna. Ta forma wyładowania nosi nazwę ulotu lub wyładowania świetlącego. Podczas tego wyładowania powietrze zachowuje nadal własności dobrego izolatora. Jest to typowe wyładowanie niezupełne. Przy dalszym podnoszeniu napięcia, jeśli odległość między ostrymi elektrodami jest stosunkowo duża, wyładowanie przechodzi w wyładowanie snopiaste. Charakteryzują je świetlące nitki, które wychodzą z ostrzy elektrod i skierowane są ku elektrodom przeciwległym, jednak do nich nie dochodzą. Słychać przy tym silne trzeszczenie. Ten rodzaj wyładowania również nie pozbawia własności izolacyjnych powietrza. Przy dalszym podnoszeniu napięcia dochodzimy do napięcia przeskoku, przy którym powstaje kanał iskrowy łączący obydwie elektrody. Iskra ta stanowi zapłon wyładowania zupełnego, które w dalszym ciągu ma postać łuku elektrycznego, jeśli źródło jest o dostatecznej mocy.
Data dodania: 06 02 2015 szczegóły wpisu -
Falownik Siemens Sinamics V20
Gdy napięcie dalej będzie podnoszone, natężenie prądu przechodzącego między elektrodami przez powietrze nie będzie ulegało zmianie, gdyż ilość tworzących się jonów w tej przestrzeni pozostaje stała, jednak ich prędkość powiększa się. Gdy napięcie osiągnie wartość (zwaną napięciem jonizacji), prędkość jonów osiąga tak dużą wartość, że podczas zderzeń z obojętnymi cząsteczkami powietrza ich energia kinetyczna wystarcza do rozbicia tych obojętnych cząsteczek, tworząc z tych ostatnich jony zwiększające liczbę nośników ładunków elektrycznych, a w wyniku natężenie prądu raptownie wzrasta. Stan ten nazywa się stanem jonizacji udarowej. Zależność natężenia prądu I od napięcia w tych trzech stanach. Przepływ prądu przez gaz pod napięciem niższym niż U nazywa się wyładowaniem niesamoistnym, gdyż istnieje wskutek jonizacji obcej cząsteczek powietrza (gazu). Po przekroczeniu napięcia U występuje wyładowanie, któremu towarzyszy świecenie gazu. Wreszcie po osiągnięciu napięcia następuje wyładowanie zupełne.
Data dodania: 06 02 2015 szczegóły wpisu -
Falownik Hitachi L200
Powietrze jest najczęściej spotykanym dielektrykiem, np. izoluje ono przewody napowietrzne wysokich napięć. Powietrze w stanie naturalnym jest dobrym izolatorem. Pomimo to w powietrzu zawsze znajduje się pewna ilość nośników elektryczności, czyli jonów gazowych. Powstają one wskutek czynników zewnętrznych, najczęściej promieniowań substancji radioaktywnych znajdujących się w ziemi. Coraz to nowe cząsteczki powietrza są jonizowane, ale w tym samym czasie tyleż innych jonów wzajemnie neutralizuje się i stosunek liczb zjonizowanych cząsteczek pozostaje stały. Doprowadźmy do dwóch płaskich elektrod oddzielonych warstwą powietrza napięcie, którego wartość będziemy zwiększali od zera. Znajdujące się między okładzinami jony będą poruszać się coraz to szybciej i coraz to większa ich liczba w jednostce czasu będzie docierała do elektrod, oddając im swoje ładunki, natomiast coraz to mniejsza liczba jonów obu znaków będzie się mogła wzajemnie zobojętniać. Po osiągnięciu napięcia wzajemne zobojętnianie się jonów w obrębie przestrzeni objętej polem elektrycznym między elektrodami przestanie zachodzić, gdyż wszystkie cząsteczki zjonizowane w jednostce czasu pod wpływem zewnętrznych czynników będą w jednostce czasu docierały do elektrod, oddając im swoje ładunki.
Data dodania: 06 02 2015 szczegóły wpisu -
Falowniki instrukcja
Elektryczne środki pomiarowe (przyrządów), podobnie jak i wszelkie inne urządzenia techniczne, aby miały określone znaczenie, muszą się opierać na podstawowych pojęciach i jednostkach powszechnie przyjętych i uznanych przez prawo. Zasadnicze wielkości elektryczne są mierzone wg wzorców międzynarodowych, tj. wg metra, kilograma masy, sekundy i ampera. Wzorce są ustalone przez Międzynarodowy Komitet Miar i Wag. W Polsce, przechowywaniem wzorców i sprawdzaniem przyrządów pomiarowych zajmuje się Główny Urząd Miar. Opracowywaniem przepisów dotyczących obsługi i użycia poszczególnych przyrządów zajmuje się Polski Komitet Normalizacyjny. Wszelkie projekty dotyczące elektrycznych urządzeń pomiarowych, zaaprobowane przez ten komitet są obowiązujące. Dlatego też we wszystkich pomiarach dokonywanych w celu ustalenia należności za zużycie energii elektrycznej, należy stosować układy pomiarowe uznane lub zalecone przez PKN; liczniki energii muszą być sprawdzone przez Główny Urząd Miar i oznaczone cechą tego Urzędu.
Data dodania: 06 02 2015 szczegóły wpisu -
Falownik Vacon instrukcja
Jeżeli oporności czynnej cewki nie możemy pominąć lub jeśli cewka połączona jest w szereg z opornikiem, to układ taki stawia przepływającemu prądowi pewien opór zarówno czynny, jak i bierny indukcyjny. W cewce z opornością czynną przy przepływie prądu zmiennego wystąpią spadki napięcia na oporności czynnej i na oporności biernej . Napięcie na indukcyjności względem przepływającego przez nią prądu jest przesunięte w fazie o 90° w przód, napięcie zaś na pojemności opóźnia się pod względem prądu o 90°. Napięcie więc na indukcyjności w stosunku do napięcia na pojemności przesunięte jest w pół okresu, tj. o 180°. W obwodzie — musimy odróżnić trzy wypadki: oporność indukcyjna większa od oporności pojemnościowej, oporność pojemnościowa większa od oporności indukcyjnej i oporność pojemnościowa równa oporności indukcyjnej. Omawiając obwody prądu zmiennego poznaliśmy zależność między poszczególnymi wielkościami elektrycznymi oraz obliczyliśmy następnie moc pobieraną ze źródła przez różne rodzaje odbiorników. Do całości rozważań brak nam jeszcze pracy, jaką wykonuje prąd sinusoidalnie zmienny, płynący przez odpowiednie odbiorniki, jest ona równoważna, jak wiemy z rozdziału pierwszego, energii pobieranej ze źródła.
Data dodania: 06 02 2015 szczegóły wpisu -
Falowniki Danfoss instrukcja
W praktyce często spotyka się elementy połączone ze sobą w szereg; mogą to być: oporność czynna — z opornością indukcyjną, oporność czynna — z opornością pojemnościową względnie wszystkie oporności połączone w szereg jednocześnie, tzn. pojemność, indukcyjność i oporność czynna. Cewka wykonana jest zwykle z drutu; ma więc pewną oporność czynną, a jednocześnie jako cewka ma indukcyjność, przedstawia więc pewną oporność indukcyjną. Ze względu na to, że prądy i napięcia przesunięte są względem siebie na opornościach urojonych, w cewce o -90°, zaś w kondensatorze o +90°, dodawanie poszczególnych spadków napięcia na opornościach czynnej i urojonej nie może odbywać się przez dodawanie i odejmowanie arytmetyczne, ale przez dodawanie i odejmowanie geometryczne. Wskazy napięć i prądów, oporności lub mocy tworzą zazwyczaj trójkąty prostokątne bądź też mogą być do takich trójkątów sprowadzone. Do obliczenia długości boków trójkąta prostokątnego używa się najczęściej sposobu opartego na twierdzeniu Pitagorasa: w każdym trójkącie prostokątnym kwadrat przeciwprostokątnej równa się sumie kwadratów obu przyprostokątnych . Mając więc dwa boki w trójkącie prostokątnym możemy już obliczyć trzeci bok.
Data dodania: 06 02 2015 szczegóły wpisu -
Falownik NORD
Natężenie prądu w obwodzie z kondensatorem zależy od następujących wielkości:
Data dodania: 06 02 2015 szczegóły wpisu
a) napięcia źródła prądu zmiennego; im większe napięcie, tym większe natężenie prądu ładowania i rozładowywania;
b) pojemności kondensatora; im większa pojemność, tym większe ładunki elektryczne przesuwają się w obwodzie w czasie rozładowywania i ładowania kondensatora;
c) częstotliwości; im większa częstotliwość, tym częstsze są ładowania i wyładowania, więc tym większa będzie wartość skuteczna natężenia prądu. -
Falownik Fuji
Łączenie równoległe kondensatorów. Przy ładowaniu kondensatorów połączonych równolegle okładziny wszystkich kondensatorów są połączone bezpośrednio z biegunami źródła. Całkowity ładunek Q dostarczony przez źródło będzie równy sumie ładunków poszczególnych kondensatorów, ponieważ ładowanie każdego kondensatora odbywa się niezależnie od ładowania innych kondensatorów grupy. Napięcia na zaciskach poszczególnych kondensatorów są sobie równe. Stąd całkowity ładunek. Przestrzeń chroniona odpowiada stożkowi, którego wierzchołkiem jest szczyt zwodu, a kąt między pionem i tworzącą stożka jest równy 45°.
Data dodania: 06 02 2015 szczegóły wpisu -
Falownik Siemens
Jak wynika z poprzednich wyjaśnień, w polu elektrycznym gromadzi się energia. Występuje ona zarówno wokół przewodów wiodących prąd elektryczny, jak i wokół ciał metalowych, na których nagromadzono ładunki statyczne. Nasuwa się myśl, czy nie można by zbudować takiego urządzenia, które gromadziłoby energię zawartą w polu elektrycznym, a następnie oddawało ją w miarę potrzeby, podobnie jak to się dzieje w akumulatorach przy współudziale energii chemicznej. Kondensatory, podobnie jak źródła i odbiorniki prądu, możemy łączyć szeregowo, równolegle i sposobem mieszanym. Jeżeli łączymy w jednym punkcie po jednej okładzinie każdego kondensatora, a pozostałe wszystkie okładziny — w drugim punkcie, to takie połączenie nazywamy połączeniem równoległym . Jeżeli natomiast kondensatory łączymy tak, że okładzina któregokolwiek kondensatora może być połączona tylko z jedną okładziną innego kondensatora, zaś dwie okładziny nie są połączone z okładzinami innymi, to takie połączenie nazywamy szeregowym .
Data dodania: 06 02 2015 szczegóły wpisu